Στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας μας βρίσκεται ένα άγνωστο στους περισσότερους νησιωτικό σύμπλεγμα, τα Διαπόντια νησιά.
Στην Ερεικούσσα, το Μαθράκι, τους Οθωνούς και τις μικρότερες, ακατοίκητες νησίδες του συμπλέγματος, όπως το Διάπλο και το Διάκοπο, ο ήλιος βασιλεύει αργότερα απ’ ό,τι σε κάθε άλλο σημείο της ελληνικής επικράτειας.
Η Ερεικούσσα (Μερλέρα), το βορειότερο από τα Διαπόντια νησιά, απέχει περίπου 6 ν.μ. βορειοδυτικά από το ακρωτήρι Δράστη της Κέρκυρας.
Οφείλει την ονομασία της στο θάμνο ερείκη (γνωστό ως ρείκι) που φύεται στο νησί, έχει πολύ γλυκό άρωμα και ροζ-μοβ άνθη.
Κατάφυτη από ελιές, κυπαρίσσια, σπάρτα και θάμνους, η Ερεικούσσα με τις όμορφες ακρογιαλιές της αποτελεί ιδανικό τόπο για ήσυχες διακοπές και γραφικούς περιπάτους.
Λιμάνι και κύριος οικισμός του νησιού είναι το Πόρτο, στο νότιο τμήμα του. Στη δυτική ακτογραμμή της Ερεικούσσας βρίσκεται το παλαιό λιμάνι, το Φύκι, και στην ανατολική το Μπραγκίνι, με ρηχά νερά.
Το Μαθράκι (Μαλθάκι), το νοτιότερο και μικρότερο από τα Διαπόντια νησιά, απέχει 4,5 ν.μ. δυτικά από το ακρωτήρι Καβοκεφαλή (Κεφαλή Αγίου Στεφάνου) της Κέρκυρας.
Η ιδιαίτερα πυκνή βλάστηση, τα γραφικά μονοπάτια και οι διάσπαρτοι μικροί οικισμοί συνθέτουν την εικόνα του.
Στις ανατολικές ακτές του νησιού βρίσκονται οι Πλάκες, το λιμάνι, και οι παραλίες Πορτέλο, με ρηχά νερά, και Αρβανίτικο.
Στις δυτικές ακτές, ο όρμος Φύκι, ο Κόντρακας, το παλαιό λιμάνι, και οι Απιδιές, λιμανάκι για βάρκες.
Οι Οθωνοί (Φανός), το μεγαλύτερο από τα Διαπόντια νησιά και δυτικό άκρο της ελληνικής επικράτειας, απέχει περίπου 12 ν.μ. δυτικά – βορειοδυτικά από το ακρωτήρι Δράστη της Κέρκυρας.
Δαντελωτές ακτές με γαλαζοπράσινα νερά, εντυπωσιακοί γεωλογικοί σχηματισμοί, πυκνή βλάστηση, γραφικά μονοπάτια και μικροί οικισμοί με πετρόχτιστα σπίτια υποδέχονται τους επισκέπτες.
Η Άμμος, το λιμάνι, και το Αυλάκι, γειτονικό αλιευτικό καταφύγιο, βρίσκονται στο νότιο τμήμα του νησιού.
Για κολύμπι προσφέρονται, πέραν της Άμμου, η Άσπρη Άμμος, επίσης στη νότια ακτογραμμή των Οθωνών, και το Φύκι, στη βόρεια ακτογραμμή.
*Στην κεντρική φωτογραφία του παρόντος άρθρου, οι Οθωνοί (πηγή: Γιάννης Τούντας).